Urodziła się 26 października 1881 r. w Sinicy, pow. radomszczański. Ukończyła gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim. Po uzupełnieniu znajomości języka francuskiego w studium w Paryżu, rozpoczęła pracę jako nauczycielka tego przedmiotu w Sosnowcu, a następnie w Warszawie. W 1908 r. przeniosła się do pracy w Szkole Realnej w Łęczycy. Tutaj też w 1909 r. założyła prywatną Pensję Żeńską, która w 1918 r. została przekształcona w Gimnazjum Żeńskie. Była jego dyrektorem do 1924 r. Od 1926 r. pracowała jako nauczycielka w Kraśniku Lubelskim, a następnie w Lublinie. W 1936 r. powróciła do Łęczycy i podjęła pracę nauczycielską w Państwowym Koedukacyjnym Gimnazjum i Liceum im. G. Piramowicza, gdzie pracowała do czasu zamknięcia szkoły przez władze okupacyjne.

W czasie II wojny światowej była aresztowana i więziona. Po uwolnieniu z więzienia opuściła Łęczycę udając się do Warszawy, gdzie włączyła się w konspiracyjne nauczanie. Po wojnie powróciła do pracy w Państwowym Koedukacyjnym Gimnazjum i Liceum w Łęczycy, w którym pracowała do czasu przejścia na emeryturę w 1952 r.

Zmarła 3 października 1964 r. Pochowana na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.