Urodził się 1 października 1873 r. w miejscowości Słowiki, pow. Kozienice.

W 1901 r. ukończył Instytut Technologii w Charkowie i uzyskał tytuł inżyniera chemii. Brał aktywny udział w strajku szkolnym w 1905 r.

W okresie międzywojennym pracował jako nauczyciel chemii w Szkole Realnej w Łęczycy, a następnie w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych w charakterze Inspektora Powiatowego w Łęczycy do czasu przejścia na emeryturę w 1934 r. Za długoletnią służbę otrzymał w 1938 r. medal Ministra Skarbu.

Podczas okupacji hitlerowskiej prowadził tajne nauczanie. Po drugiej wojnie światowej był nauczycielem w Państwowym Koedukacyjnym Gimnazjum i Liceum w Łęczycy. W 1952 r. zakończył pracę nauczycielską przechodząc ponownie na emeryturę.

Poza pracą zawodową pełnił szereg funkcji społecznych, m.in. był radnym Rady Miasta wybranym w pierwszych wyborach w niepodległej Polsce w 1919 r., pierwszym prezesem powstałego w 1924 r. Oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, prowadził bibliotekę Polskiej Macierzy Szkolnej, pełnił funkcję skarbnika reaktywowanego po II wojnie światowej Oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego.

Zmarł w 1956 r. Pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rzymskokatolickim w Łęczycy.

„...Długoletni nauczyciel chemii, m.in. w 8-klasowej Szkole Realnej Męskiej Polskiej Macierzy Szkolnej.
Po II wojnie światowej miał już 72 lata i cierpiał na chorobę Parkinsona. Był jedynym nauczycielem z tytułem inżyniera dyplomowanego (mgr inż.)”.